زینب بنت جحش
زیـنـب , دختر جحش و امیمه , از زنان روزه دار, شب زنده دار, نیکوکار و نمونه اى بود که در جنگ احد منشا خدمات مهمى واقع شد.
وى که از اشراف زادگان قریش بود, به پیشنهاد حضرت محمدر, به همسرى زیدبن حارثه درآمد.
زیـد که غلام حضرت خدیجه بود و آن حضرت , وى را به پیامبر اکرم (ص ) بخشیده بود, توسط نبى گرامى اسلام (ص ) آزاد شد.

پس از آن , پیامبر وى را پسر خود نامیده , از زینب براى او خواستگارى کردند.
خانواده دختر هم به خاطر دستور حضرت محمدر, زید را به دامادى پذیرفتند و بدین گونه زینب به خانه شوهر رفت .
این ازدواج , در حقیقت مقدمه اى براى شکستن یک سنت غلط جاهلى بود و زینب از جانب خداوند و پـیامبرش مامور شده بود تا به عنوان یک زن باشخصیت و سرشناس با برده اى ازدواج کند, آن هم در زمانى که هیچ کس به این نوع ازدواج تن نمى داد.
پس از مدتى بین زید و زینب اختلاف افتاد و تصمیم گرفتند که از هم جدا شوند.
خـداونـد بـه پـیـامبر(ص ) دستور داد: و اذ تقول للذى انعم ا للّه علیه وانعمت علیه امسک علیک زوجک واتق ا للّه , به زید که مورد لطف خداوندو تو واقع شده است , مى گویى : همسرت را نگاهدار و از خدا بپرهیز.
کـوشـش پـیـامبر(ص ) به ثمر نرسید و زینب و زید, بر اثر ناسازگارى هاى اخلاقى از یکدیگر جدا شـدنـد و پیامبر گرامى اسلام (ص ), به فرمان خداوندبزرگ , براى جبران شکست زینب , وى را به همسرى خود برگزیدند.
زینب که در گذشته همسر پسرخوانده رسول اللّه ر بود, اینک به دستور پروردگار با رسول خدار ازدواج مى کند تا سنت غلط دیگرى نیز در آن دوران باطل شود.
عقد این همسرى را خداوند اجرا مى کند, چنانچه قرآن مى فرماید: هنگامى که زید از همسرش جدا شـد, ما او را به همسرى تو درآوردیم تا مشکلى براى مومنان در ازدواج با همسران پسرخوانده هاى آنها, هنگامى که از آنان طلاق گیرند, نباشد.
ایـن ازدواج , افـتـخارى براى زینب شد که همواره بر آن مى بالید و مى گفت : مرا خدا براى پیامبر برگزیده است .
آن هنگام که خبر این ازدواج را به زینب دادند, از خوشحالى سر بر خاک گذارد و پروردگارش را سجده کرد.
وى , زنـى نـیـکـوکار بود و با دستمزد کارش , به مستمندان رسیدگى و کمک مى کرد و آن را به مصرف تهیدستان مى رساند.
در زمـان خلیفه دوم , از بیت المال مسلمین , سالى دوازده هزار درهم به او مى دادند, ولى او فقط یک بار آن را گرفت و بین فقرا و بینوایان تقسیم کرد.
سپس گفت : خدایا!.
در سال آینده این مال را نصیب من مفرما که فتنه است .
این خبر به خلیفه دوم رسید.
تعجب کرد و گفت : باید به این زن بیشتر کمک شود.
سپس هزاردرهم دیگر برایش فرستاد و پیام داد که شنیده ام آن پول را به فقرا بخشیده اى , این پول را براى خودت بردار.
زینب این هزاردرهم را نیز به مصرف تهیدستان رسانید و خود درهمى از آن , برنداشت .
آن بـانـوى نـمـونـه در سال بیستم هجرى زندگى را بدرود گفت و در حالى که 53 سال بیشتر نداشت , به دیار باقى شتافت .