شایعه خیلی زود منتشر شد و دهان به دهان چرخید: در چند روز گذشته تلفن‌های ناشناسی به بعضی افراد شده و آنها بلافاصله بعد از این تلفن، به‌خاطر ویروسی که از راه تلفن به آنان منتقل شده جانشان را از دست داده‌اند.



این شایعه کودکانه به ظاهر که اکنون ابعاد بسیار گسترده‌ای در برخی کشورهای منطقه پیدا کرده است در ابتدا از شهر کوچک سیالکوت در پاکستان آغاز شد.

در این شهر پیام‌های کوتاهی بین مردم پخش شد که نشان دهنده آن بود که اگر کسی تلفن مشکوکی را پاسخ دهد دچار ویروس مرگباری می‌شود که تنها چند دقیقه فرصت زندگی کردن دارد و بلافاصله جان خود را از دست خواهد داد.

در این پیغام کوتاه آمده بود که افراد به شماره 09a88888 جواب ندهند، زیرا این شماره یکی از شماره‌هایی است که حاوی ویروس است اگرچه این ویروس هیچ آسیبی به تلفن همراه وارد نمی‌کند، اما اثر خود را روی آن کس که تلفن را جواب داده است می‌گذارد و دقیقاً مانند فیلم‌های بسیار ترسناک، بلافاصله جان فرد را می‌گیرد.
ادامه مقاله...

در بخش نخست مقاله که روز پیش منتشر شد، نویسنده در طرح این بحث کوشید که «آیا جامعه اطلاعاتى یک پدیده کاملاً جدید است که مناسبات قبلى قدرت، اقتصاد، فرهنگ، روابط بین الملل و ... را تغییر خواهد داد یا این که با وجود همه وسعت و اهمیت باز در چارچوب کلى نظام قدرت و اقتصاد جهانى عمل خواهد کرد؟» نظریه پردازان در پاسخ به این پرسش به دو دسته خوش بین و بدبین به جامعه اطلاعاتى تقسیم مى شوند که دیدگاه هاى بدبینانه از زمان طرح ایده «بزرگراه اطلاعاتى» توسط «ال گور» اهمیت بیشترى پیدا کردند. نویسنده در بخش نخست به طرح «چرایى» این امر پرداخت.

پیوند جامعه اطلاعاتى و بزرگراه هاى اطلاعاتى؛ طلیعه نگرش هاى بدبینانه
دیرى نپایید که با مطرح شدن ایده حرکت به سوى بزرگراه هاى اطلاعاتى از سوى ال گور معاون وقت رئیس جمهورى آمریکا یک حرکت همه جانبه با هدف تحقق لوازم این بزرگراه ها که «خصوصى سازى» و «مقررات زدایى» در عرصه ارتباطات و اطلاعات بودند، آغاز شد. قبلاً نیز از اوایل دهه 1980 با روى کار آمدن حکومت هاى محافظه کار «مارگارت تاچر» و «رونالد ریگان» در انگلستان و ایالات متحده فضاى سیاسى اقتصادى اروپاى غربى تغییر کرده بود و کشورهاى عضو «اتحادیه اروپایى» نیز به پیروى از سیاست هاى جدى آزادگرایى اقتصادى رهبران این دو کشور بزرگ به بازنگرى در سیاست اقتصادى مشترک خود و بازاندیشى در دیدگاه هاى مربوط به جامعه نوین پرداخته بودند؛ به گونه اى که با هوادارى آنها از استوار ساختن ارتباطات دور بر مقتضیات پیشبرد مالکیت خصوصى و بازار آزاد، دیدگاه هاى مبتنى بر نظریات «دانیل بل» و همفکرانش درباره جامعه اطلاعاتى جاى خود را به دیدگاه هاى جدید منطبق با آزادى اقتصادى داد. (معتمدنژاد، ،1384 ص 10 و 11) براى مطالعه بیشتر نگاه کنید به (ماتلار، 1385) و (شکرخواه، 1375).
ادامه مقاله...

«دقیقاً وقتی جای هنر و ادبیات و شعر و فرهنگ خالی بماند، از جمله چیزهایی که می‌توانند راحت توی این خلأ قرار گیرند همانا فناتیسم و تعصب است.»