مشکل این است که این افراد اعتقاد دارند که اگر کار نکنند، دنیا بر سرشان خراب خواهد شد. آنها لزوما عاشق کار خود نیستند یا کوششی برای رسیدن به مدارج بالا از خود نشان نمیدهند. اگر شخصی تصور کند که خودش تنها کسی است که میتواند این کار بخصوص را انجام دهد، به احتمال زیاد یک معتاد به کار یا Workaholic به شمار می آید.

هرچند که اکثر موارد اعتیاد به کار در رابطه با یک شغل دارای درآمد است، اما این حالت میتواند در کسانی که به طرز افراط آمیزی به ورزش، موسیقی، هنر و مانند آن میپردازند هم صدق کند.

این اصطلاح در بسیاری از موارد به اشتباه در مورد افراد پر انرژی به کار برده میشود که علاوه بر داشتن رابطه خوب با همکاران، لذت بردن از فعالیتهای فاقد سود مالی، استراحت کافی و حضور مناسب در خانواده و جامعه، زمان زیادی را هم برای کار در نظر میگیرند. این افراد، اشخاصی طبیعی هستند که تنها تفاوتشان با دیگران، برنامه ریزی صحیح درامور زندگی شخصی و شغلی است.

اعتیاد به کار حالتی است که در طی آن فرد مبتلا، به شکلی رفتار میکند که برای خانواده و زندگی اجتماعی او در محیط کار و خارج از آن، زیان آور است. این حالت به خستگی، نداشتن رابطه خوب با همکاران غیر معتاد یا کم بودن زمان و انرزی برای زندگی خانوادگی، دوستان، سرگرمیها و فعالیتهای دیگر منجر میشود.

ژاپن معمولا به شکل یک فرهنگ معتاد به کار تصویر میشود. سالانه عده ای از ژاپنی ها به دلیل کار بیش از حد درمیگذرند و حتا برای مرگ در اثر کار زیاد، لغتی دارند: کاروشی (Karoshi) ! در مواردی که بتوان ثابت کرد علت مرگ کار بیش از حد بوده است، خانواده این شخص میتوانند به دلیل عدم مداخله کارفرما در رفتار خود تخریب گرانه کارمندش، از او تقاضای غرامت کنند.

پرکار بودن در مقابل اعتیاد به کار
به عبارت دیگر، اعتیاد به کار را میتوان در کنار موارد دیگر استفاده افراطی از چیزی، عنوان نمود. اما برای تشخیص پرکار بودن ناشی از برنامه ریزی صحیح و داشتن انرژی کافی و اعتیاد به کار، به موارد اختلاف این دو توجه کنید :

1. افراد کوشا، کار را به عنوان چیزی واجب انجام میدهند و در زمانهایی آنرا یک وظیفه ارضا کننده میدانند. معتادان به کار، کار خود را به عنوان جایی امن و فارغ از امور پیش بینی نشده زندگی در نظر می آورند که میتوانند با کمک آن از احساسات و تعهدات ناخواسته دور شوند.

2. افراد کوشا میدانند چگونه و در چه زمانی محدوده ای برای کار خود قایل شوند تا بتوانند به طور کامل در کنار خانواده و دوستان حاضر باشند و در برنامه های آنها شرکت کنند. معتادان به کار اجازه میدهند کارشان در فهرست امور زندگی، بیشترین درجه اهمیت را پیدا کند.آنها غالبا به خانواده، دوستان و فرزندان خود تعهداتی میدهند که بعد به خاطر ضرورتهای کار این قول و قرار را میشکنند.

3. معتادان به کار در مواجهه با ضرورتها و موقعیتهای سخت شغلی، ترشح اعتیاد آور آدرنالین را تجربه میکنند افراد کوشا چنین حالتی ندارند.

4. افراد کوشا میتوانند اشتیاق خود به کار را از بین ببرند، معتادان به کار نمیتوانند کار نکنند. آنها حتا اگر در حال بازی گلف هم باشند یا به دیدن نمایش مدرسه فرزند خود رفته باشند، باز هم فکرشان مشغول کار است. ذهن این افراد مدام به سمت مسایل و مشکلات کاری پر میکشد.