سیب زمینی ، برنج و نان ، همگی دارای میزان فابل توجهی از کربوهیدراتها با ارزش غذایی بسیار بالا هستند. مساله ای که مطرح است اینست که آیا ما بیشتر از میزان مورد نیاز بدنمان شکر مصرف می کنیم یا خیر؟

جواب این سوال مثبت است زیرا مقدار بسیار زیادی شکر در غذاهای روزانه ما وجود دارد، در واقع 80 درصد از شکری که در طول روز مصرف می کنیم در وعده های غذایی ما پنهان است.

به طور مثال سس گوجه فرنگی (کچاپ) خیلی بیشتر از اغلب شکلاتهایی که می خوریم شکر دارد!

هر فرد روزانه در حدود 100 گرم شکر و 41 کیلو شکر در طول سال مصرف می کند و این مقدار تقریبا دو برابر میزان مورد نیاز بدن ما به کربوهیدراتها است.

شکر موجود در میوه ها بسیار آرام تر از شکر تصفیه شده توسط بدن جذب می شود و میزان انسولین و قند خون را ثابت نگه می دارد در صورتیکه شکر تصفیه شده میزان انسولین خون را به سرعت بالا می برد.

شکر دارای یک نوع خفیف سم می باشد که خوردن زیاد آن می تواند آثار منفی بر بدن بر جای بگذارد :


• شکر باکتری فلورا را که به طور طبیعی در معده قرار دارد تحت تاثیر قرار داده و می تواند موجب تورم معده شود.
• مصرف 100 گرم شکر تصفیه شده می تواند سیستم ایمنی را به شدت تضعیف کند.
• شکر میزان جذب کلسیم و منیزیم را در بدن کاهش می دهد.
• این ماده متابولیسم بدن را تغییر داده و باعث عدم دفع نمک و آب و در نتیجه افزایش فشار خون می شود.

بنابراین باید از مصرف غیرضروری و بیش از اندازه شکر تصفیه شده خودداری کرده و برای دریافت شکر طبیعی به خوردن میوه های شیرین نظیر موز ، زردآلو ، پرتغال شیرین و غیره روی آورد.