پس قبل از اینکه کوشش کنید آنها را به قالب مورد نظر خود درآورید، ابتدا سعی کنید خودتان را، از دریچه چشم دیگران- به خصوص فرزند خود- ببینید. فرزندان یک خانواده، فرهنگ مالی و اقتصادی خود را با دیدن و شنیدن نظرات و رفتارهای والدین و نزدیکان خود به دست می آورند.

مدیریت مالی باید آموخته شود
اولین مفهوم اقتصادی که باید آموخته شود این است که منابع و ذخایر مالی محدود هستند. ما برای به دست آوردن تمام آنچه میخواهیم و احتیاج داریم، منابع کافی مالی در دست نداریم. به این دلیل، باید هر مورد را سبک و سنگین کرده و انتخاب کنیم. روش انتخاب و آنچه که انتخاب میکنیم، درسی است که از خانواده، دوستان و تجارب شخصی فرا گرفته ایم.

مدیریت مالی باید تجربه و تکرار شود
همه ما با عادتهایمان زندگی میکنیم. این عادات میتواند به انتخابهایی که دوست داریم یا انتخابی که دوستش نداریم منجر شود. مهم تمرین و تکرار است. مدیریت مالی باید شامل تمام افراد خانواده بشود
والدین و فرزندان به گفتگو درباره نیازها و اهدافشان احتیاج دارند. افراد خانواده ممکن است دیدگاهها و ارزشهای متفاوتی داشته باشند و نیازهایشان باید در خانواده مطرح شود. درباره آنچه برایتان اهمیت دارد صحبت کنید و گفته های دیگران را بشنوید. پس از اینکه مسایل و نیازهای همه عنوان شد، خانواده باید تصمیمی بگیرد که تا حد امکان مصلحت تمام اعضا را در بر بگیرد.

مدیریت مالی نباید دیگران مقایسه شود
هر خانواده دارای اهداف و ارزشهای خاص خودش است، پس برای هر خانواده، مدیریت مالی خاصی اجرا میشود که شاید برای دیگران قابل اجرا نباشد.

کودکان نیز مانند بزرگسالان به امنیتی که یک درآمد ثابت و منظم درپی دارد، نیازمندند. بعضی از والدین پول را بر مبنای نیاز کودک به او پرداخت میکنند. این روش موجب میشود که کودک چیزی از پس انداز و شیوه بهتر خرج کردن نیاموزد.

بسیاری از والدین از مقدار پولی که در اندازه های کوچک و به دفعات، در اختیار فرزند خود میگذارند شگفت زده میشوند. اگر هر بار که کودک درخواست میکند، پول در اختیارش گذاشته شود، این تصور در او شکل میگیرد که پول، همیشه به مقدار نا محدودی وجود دارد.

پول توجیبی به کودکان اجازه میدهد که روش خرج کردن آنرا انتخاب کنند و والدین میتوانند در به دست آوردن عادات صحیح خرج کردن، به فرزندان کمک کنند. کودکان از سنین 5 و 6 سال میتوانند مسایل مالی را با گرفتن پول توجیبی بیاموزند. در این زمان، شما میتوانید قوانینی برای چگونه خرج کردن این پول وضع کنید و مطمئن شوید که این قوانین طوری باشند که کودک آنها را درک کند و در ضمن بداند که زمان دریافت پول، کی خواهد بود.

اگر بودجه خانواده محدود است، باز هم والدین باید پول توجیبی را پرداخت کنند. هر خانواده مبلغی را به هر عضو آن اختصاص میدهد و روش صحیح این است که بدانیم هر فرزند برای مدرسه، تفریح، اسباب بازی، خوراکی و نیازهای دیگر خود چه مقدار خرج کرده است.

هنگامی که پرداختن پول توجیبی را آغاز میکنید، نباید گروکشی کنید. هرگز این مقرری را به عنوان تنبیه قطع نکنید یا اینکه آنرا در مقابل انجام ندادن وظایف، پس نگیرید. پرداخت این پول را از انجام دادن وظایف خانه جدا کنید. فرزندان باید بیاموزند که کمک کردن در کارهای خانه، بخشی از زندگی و دلیل انجام دادن آن، تعلق داشتن به خانواده است. کودکانی که به خاطر انجام کاری در خانه پاداش میگیرند، هرگز به وظایف خانوادگی خود پی نمیبرند.

در ضمن، هرگز نباید برای انجام کارهای روزمره نظیر مسواک کردن دندان، به موقع خوابیدن یا گرفتن نمرات خوب به کودک پول بدهید بلکه با تمجید و حمایت معنوی از او، اهمیت وجود او را در خانواده تحکیم کنید.

در نهایت، به یاد داشته باشید که مقرری ماهیانه یا هفتگی، باید به فرزندانمان کمک کند تا روشهای بهتر مدیریت مالی را بیاموزند و تصمیمهای عاقلانه ای اتخاذ کنند. پس شما به عنوان پدر یا مادر، این مسئولیت راهنمایی- نه تحمیل نظریات- آنها را بر عهده دارید و تا زمانی که کاستیها و اشتباهات خود را در مسایل مالی تصحیح نکنید، نمیتوانید از آنها توقع داشته باشید که پول توجیبی یا درآمد حاصل از کار دانش آموزی خود را به طور کاملا صحیح خرج کنند.