دکتر لنا مالون (Lena Mallon) به همراه دیگر پژوهشگران از دانشگاه بیمارستان آپسالا (Uppsala)، پرسشنامه ای را در سال 1983 به منظور تحقیق راجع به شکایت از خواب و دیگر عوامل قابل ریسک در فاکتورهای بروز دیابت تهیه نموده و به صورت اتقاقی بین بیماران دیابتی بین 45 تا 85 ساله توزیع و نتایج آنرا جمع آوری کردند. آنها این بررسی را برای بار دوم در سال 1995 نیز انجام دادند و در مجموع این تحقیقات 1187 نفر مورد پرسش قرار گرفتند.

 

بر اساس نتایج این تحقیق که در یک نشریه دیابت (Diabetes Care) منتشر شده است، مشاهده شد که در فاصله این مدت دیابت در زنان 6 درصد و در مردان 9 درصد گسترش پیدا کرده است.

پس از تنظیم و طبقه بندی نتایج بر اساس سن و دیگر فاکتورهای ریسک مانند فشار خون بالا، خروپف کردن، وزن و افسردگی، محققان متوجه این موضوع شدند که ریسک دیابت برای مردانی که کمتر از 5 ساعت خواب بی وقفه در شب دارند معادل سه برابر و برای مردانی که خواب خیلی سختی دارند حدود پنج برابر بیش از آنهایی است که از خواب خوب بهره می برند است.

اما نتیجه جالبتر این تحقیق آن است که متغیر خواب در زنان ارتباطی به داشتن یا ریسک ابتلا به دیابت ندارد.

محققان در رابطه با علت ارتباط میزان خواب با دیابت در مردان نظریه های مختلفی را ارائه می کنند. یک احتمال آن است که خواب کم باعث فعال شدن سیستم استرس و پریشانی در انسان شود و نظر دیگر اینکه فقر خواب ممکن است تاثیر مستقیم در متابولسیم کربوهیدراتهای بدن شود.