- تردی و خوشمزگی چیپس سیب زمینی اغلب باعث آن می شود که هنگام مصرف مقدار زیادی از آن خورده شود. این محصول غذایی عامل بسیار موثری در اضافه شدن وزن افرادی که آنرا زیاد مصرف می کنند می باشد. مشکل چیپس سیب زمینی در آن است که اغلب گونه های آن که در بازار موجود است حاوی مقدار زیادی چربی و کالری می باشد. مشکل دیگر آن سبکی و نازکی این محصول غذایی است، این غذای خوشمزه بدلیل حجم کمی که اشغال می کند و بدون آنکه متوجه شویم چقدر چربی و کالری به بدن ما منتقل می کند معمولا" به مقدار زیاد آنرا مصرف می کنیم چرا که حتی با مصرف زیاد آن معده هنوز گنجایش مواد غذایی را دارا می باشد. در حال حاضر در کشورهای اروپایی و آمریکایی سازندگان این محصول اقدام به تولید انواع چیپس سیب زمینی کرده اند که بسیار کم چرب و کم کالری می باشد و باید گفت که امروزه بازار این فرآورده بسیار داغ می باشد.
شاید یکی از بزرگترین مشکل های چیپس سیب زمینی آن باشد که به دلیل شرایط و نوع طبخی که دارد اغلب ویتامین های خود را در پروسه طبخ از دست می دهد. بعنوان مثال سیب زمینی در حالت پخت عادی حاوی مقادیر بسیار زیادی ویتامین C می باشد که پس از تبدیل آن به چیپس تقریبا" تمام ویتامین C آن از میان می رود. بنابراین بنظر می رسد با وجود تردی و خوشمزگی این محصول غذایی حتی در مورد افراد سالم، باید در خوردن آن رعایت اندازه و مقدار را نمود چرا که مصرف بیش از اندازه آن برای افراد سالم هم می تواند مضر باشد.
- تقریبا" هیچ شکی وجود ندارد که چیپس سیب زمینی به شکلی که ما امروزه آنرا مصرف می کنیم از ایالات متحده در قرن 18 به دنیا معرفی شده است. البته در این رابطه اقول مختلفی وجود دارد که یکی از معتبرترین آنها به این قرار است.
در تابستان سال 1853 توماس جفرسون (یکی از روسای جمهور آمریکا) در یکی از رستورانهای شهر نیویورک به پیشنهاد یکی از دوستان خود در کنار غذا، سیب زمینی سرخ کرده فرانسوی (French fried potatoes) صرف کرد. وی از این روش طبخ سیب زمینی که از حدود 1700 در فرانسه متداول بود بسیار خوشش آمد، بگونه ای که از آن به بعد همواره از این غذای لذیذ برای پذیرایی از مهمانان خود استفاده می کرد. یکی از شبهایی که جفرسون باز به آن رستوران رفته بود، آشپز رستوران برای ایجاد تنوع در سیب زمینی سرخ کرده قطعات آنرا بسیار کلفت انتخاب کرد که بر خلاف پیش بینی او با نارضایتی مهمانان مواجه شد بگونه ای که سیب زمینی ها را برگردادند و دستور دادند که در قطع نازکتر همانند قدیم سرخ شوند. آشپز از شدت خشم و ناراحتی به منظور درآرود تلافی، سیب زمینی ها را بسیار نازک در حد ورقه هایی 3-2 میلیمتری برید و سرخ کرد.
بله اینبار نیز برخلاف توقع آشپز، این طبخ سیب زمینی مورد پسند مشتری ها قرار گرفت و از آن به بعد جزو منوی اصلی این رستوران "چیپس سیب زمینی" بود. خیلی زود استقبال از آن به حدی رسید که این رستوران چیپس سیب زمینی را درست می کرد و پس از خشک شدن در بسته بندی هایی به فروش می رساند. تا حدود سال 1920 چیپس سیب زمینی جزو غذای اصلی در میز شام برای آمریکایی ها بود.
بتدریج ایده صنعتی شدن چیپس فرا گیر شد و شرکت های زیادی مانند Fritos ، Herr"s، UTZ و ... شروع به تولید صنعتی این محصول کردند بگونه ای که امروز در اقصی نقاط دنیا این غذای لذیذ موجود می باشد.
- اگر به بقالی یا سوپر محله خودتان سری بزنید انواع و اقسام بیسکوییت هایی را خواهید یافت که به دیجستیو معروف هستند و تقریبا" طرفداران زیادی هم دارد. دیجستیو اصطلاحی است در اصل انگلیسی که از فعل Digest که در اینجا به معنی هضم کردن است، آمده است. انواع بیستکوییت هایی که ترکیب خاصی دارند و به سهولت هضم می شوند در این رده از بیسکوییت ها قرار می گیرند. این نوع از بیسکوییت ها که اغلب شیرینی کمی توام با شوری دارند از ترکیباتی مانند آرد سبوس دار گندم یا جو، روغن گیاهی، خامه یا کمی شیر، نمک، شکر و ... تهیه شده است.
از لحاظ ارزش غذایی یک قطعه بیسکوییت دیجستیو معمولی – که اغلب سایز یکسانی دارند – انرژی حدود 70 کلیو کالری دارد. همچنین از زاویه دیگر یک عدد بیسکوییت دیجستیو حدود 1 گرم پروتئین، 10 گرم کربوهیدرات، 2.6 گرم شکر، 3.3 گرم چربی، 0.5 گرم فیبر و کمتر از 0.2 گرم هم نمک دارد. بیسکوییت های دیجستیو به دلیل داشتن چربی کمتر به مراتب بیشتر از سایر بیسکوییت ها توسط متخصصین پزشکی برای مصرف توصیه می شوند، همچنین فیبر زیاد آنها باعث سهولت بیشتر هضم غذا می شود.