تلسکوپ گالیله اشیاء را تا 33 برابر بزرگ می کرد و فقط برای محدوده کوچکی توانایی کانونی کردن (Focus) داشت. او توانست با این تلسکوپ با چشم خود به ماه بنگرد و و به دقت کوهها و تپه های ماه را بررسی کند، او نخستین کسی بود که توانست متوجه شود نور ماه از خودش نیست. وی راه شیری را نیز رصد کرد و متوجه شد که ستاره های راه شیری آنقدر زیاد است که تقریبا" باور کردنی نیست.

جالب اینجاست که کلیسای کاتولیک کارهای او را رد کرد. اما او به پشتیبانی از نظریه خود مبنی بر اینکه در منظومه شمسی سیارات به دور خورشید می گردند پافشاری می کرد. مقامات کلیسا قبلا" آثار کوپرنیک را در فهرست کتابهای ممنوعه قرار داده بودند و همچنین با ارصال احضاریه گالیله را به دادگاه کشاندند. پس از محاکمه طولانی گالیله عملا" مجبور شد که برخلاف میل باطنی علنا" از اعتقاداتش - مثل گردش زمین به دور خورشید - دست بردارد.

هرچند گالیله در دادگاه اعتراف کرد که خورشید به دور زمین می گردد اما هرگز در باطن به این موضوع معتقد نبود. دادگاه گالیله را به مدتی حبس محکوم کرد و بعدها مجبور شد تا همواره در خانه اش در فلورانس ایتالیا بماند. او در سال 1642 در همان خانه درگذشت.