محققان در طی اقدامی که گامی مهم در راه ایجاد حیات مصنوعی است، یک مجموعه کامل ژنی برای یک ارگانیسم زنده- یک باکتری- را به وجود آورده و در کنار یکدیگر قرار دادند.

این باکتری که میکوپلاسما جنیتالیوم (Mycoplasma genitalium) نام دارد، با داشتن 485 ژن فعال، دارای کوچکترین مجموعه ژنی در میان موجودات کاملا زنده است. ویروسها از این باکتری کوچکتر هستند اما کاملا زنده محسوب نمیشوند زیرا نمیتوانند خود بخود تکثیر شوند. 

باکتریها میتوانند تکثیر شوند و این کار را هم انجام میدهند و سالهاست که گروه محققان در انستیتوی غیر انتفاعی کریگ ونتر (Craig Vente)در مریلند، به کوشش برای ساختن این باکتری از اولین مراحل تشکیل آن مشغول هستند.

به گفته کریگ ونتر، بنیانگذار این انستیتو :" ما این مرحله را، دومین مرحله از روند سه قسمتی تلاش خود در راه به وجود آوردن اولین ارگانیسم مصنوعی میدانیم."

" کل این روند با چهار بطری حاوی مواد شیمیایی آغاز شد."
باکتری مذکور دارای ساختاری بسیار ساده است- تمام DNA آن بر روی یک کروموزوم واحد منتقل میشود. کروموزومها ساختارهایی هستند که وظیفه حمل و انتقال اطلاعات ژنتیکی را بر عهده دارند و کل این کدهای اطلاعاتی، مجموعه کامل ژنی یا ژنوم (genome) نامیده میشود. ماده ژنتیکی دیگری که RNA نامیده میشود نیز برای تبدیل کردن این نقشه ژنتیکی به چیزی که سلول بتواند با کمک آن عمل کند، مورد نیاز است.

محققان در مطلب منتشر شده در نشریه علوم چنین گفته اند که برای کپی کردن قسمتهایی از DNA و کنار هم چیدن آن در یک کروموزوم مصنوعی، در ابتدا از باکتری E. coli و سپس از سلولهای مخمر استفاده کرده اند.

سپس، آنها قصد داشتند که این کروموزوم مصنوعی را در یک سلول قرار دهند تا ببینند که آیا این کروموزوم مصنوعی میتواند سلول را مجددا برنامه ریزی کند.

آنها ساختن قطعات DNA به طور شیمیایی را در آزمایشگاه آغاز کردند. اولین گام ساختن چهار بلوک تشکیل دهنده DNA بود که آدنین (adenine)، گوانین (guanine)، سیتوزین (cytosine) و تیامین (thiamine) نام دارند و به وجود آورنده کد ژنتیکی هستند. برای باکتری میکوپلاسما جنیتالیوم، که نوعی میکرب ناقل بیماریهای مقاربتی در زنان و مردان است، این چهار بلوک 580,000 مرتبه به صورت جفتی تکرار شده اند.

ساختن یک رشته بلند DNA امکان پذیر نیست زیرا بسیار شکننده و کم دوام است، بنابراین، این رشته به قطعاتی که کاست (cassette) نام دارند تقسیم شده است. انجام بعضی از قسمتهای کار به آزمایشگاهی که در ساختن قطعات مدور DNA که پلاسمید نام دارند، تخصص دارد سفارش داده شد. به گفته ونتر کروموزوم ساخته شده طوری است که نمیتواند در محیط خارج از آزمایشگاه زنده بماند و به این ترتیب نمیتواند اشتباها وارد یک ارگانیسم دیگر شود.

ونتر امیدوار است که روزی بتواند میکرو ارگانیسمهای مصنوعیی را بسازد که در کار تهیه سوختهای ارگانیک به کار رفته و زباله های سمی و دی اکسید کربن اضافه را از جو پاک کند.

در ماه ژوئن 2007، این تیم اعلام کرد که با جابجا کردن مجموعه کامل ژنی از یک باکتری به باکتری دیگر، عمل تبدیل یک گونه به گونه دیگر باکتری را با موفقیت انجام داده است.

ونتر میگوید که قصد دارد با استفاده از کروموزوم مصنوعی نیز همینکار را انجام دهد و درواقع یک ارگانیسم را وادار کند که مانند ارگانیسم دیگری عمل کند.