اندازه و راحتی
میز مناسب برای اتاق ناهارخوری رسمی یا غیر رسمی و آشپزخانه باید به حدی بزرگ باشد که جای کافی برای موارد زیر داشته باشد:

• جای کافی برای آرنج:
برای تامین آسایش بدون ایجاد احساس ازدحام برای افراد. باید برای هر شخص حداقل به 60 تا 75 سانتیمتر فضا اختصاص دهید و فاصله هر دو نفر در دو سمت میز هم باید حداقل 75 سانتیمتر باشد. ارتفاع یک میز ناهارخوری استاندارد 73 تا 76 سانتیمتر است.

• جای پا:
معمولا میزهایی که به منظور دور هم نشستن ساخته میشوند و در هر گوشه یا در نزدیکی هر گوشه خود یک پایه دارند، دارای یک جای پای مرکزی یا چند تایی هستند که به صورت یک قاب چهارگوش پایه های میز را به یکدیگر متصل میکند. اشکال پیچیده تر و هنرمندانه هم معمولا خوب است. فقط باید مطمئن شوید جای قرار دادن پا با جای نشستن راحت همراه باشد. از زاویه های مختلف روی میز تکیه دهید تا از تعادل پایه های آن مطمئن شوید.

• صندلیهای ناهار خوری:
این صندلیها باید پشتیهای کاملا عمودی داشته باشند که افراد بتوانند به راحتی در آنها جای گرفته، تا حد لازم به میز نزدیک شده و در حالی که از تکیه گاهی محکم برخوردارند، به صرف غذا بپردازند.

• از صندلیهایی که پایه های آن با زاویه بزرگی رو به بیرون باز میشود دوری کنید:
حالت قرار گرفتن این صندلیها در پشت میز بدشکل است و به سادگی موجب گیر کردن پا و لغزیدن میشوند. از طرفی این نوع پایه معمولا از انواع دیگر ضعیفتر است و زود لق میشود.

• صندلیها را کنار میز بررسی کنید.
صندلی باید به سادگی با میز جور شود و دسته های آن باید تا حدی کوتاه باشند که زیر میز جا بگیرند.

• لبه برگردان میز را چک کنید.
روی صندلی بنشینید و فاصله لبه ای که از رویه میز به حالت عمودی به پایین آمده است تا روی پای خود را بررسی کنید. این فاصله باید به حدی باشد که نشستن و برخاستن از روی صندلی به سادگی انجام شود.

اندازه های معمول میز
میزی که انتخاب میکنید باید تا حد امکان با فضای مورد نظر، تعداد افراد خانواده و تعداد مهمانان احتمالی شما متناسب باشد. میزهایی که دارای قطعات اضافه کشویی بوده یا بخشی از آن تاشو است، برای خانواده های کوچکتری که گاهی به میز بزرگتر نیاز پیدا میکنند، مناسب است. اما معمولترین اشکال و ظرفیت میزها از این قرارند:

• میز گرد:
با قطر 90 سانتیمتری برای 2 نفر، با قطر 100 برای 4 نفر و با قطر 142 برای 8 نفر مناسب است

• میز مربع:
میز 96 سانتیمتر مربعی برای 4 نفر و 150 سانتیمتر مربعی برای 8 نفر مناسب است.

• میز مستطیل/بیضی:
90 در 150 سانتیمتری، شش نفره، 90 در 180 شش تا هشت نفره، 90 در 214 شش تا هشت نفره، 120 در 243 هشت تا ده نفره و 120 در 335 دوازده نفره هستند.

انتخاب نوع پرداخت چوب
بلیچ یا سفیدکردن:
این روش رنگ چوب را روشنتر میکند و بعضی از انواع چوب با بلیچ کردن به کلی سفید میشوند اما همچنان بافت خود را نشان میدهند. یک پوشش شفاف مانند لاک بر روی چوب سفید شده کشیده میشود.

لعاب:
رنگ براق یا نیمه براقی است که بر روی یک یا چند لایه رنگ آستر قرار میگیرد. این روش رنگ و بافت چوب را پنهان میکند و سطحی محکم، ضد خش و قابل تمیز کردن به وجود می آورد.

لاک:
نام عمومی پرداختهای ترکیبی که سریع خشک میشوند و معمولا در چند لایه با قلم مو یا اسپری روی سطح چوب قرار میگیرند. لاک میتواند شفاف بوده و بافت چوب را نشان دهد یا دارای رنگ باشد و رنگ و بافت طبیعی چوب را تغییر دهد.

روغن:
منظور روغن بزرک و سایر روغنهایی هستند که در چند لایه بر روی سطح چوب مالیده میشوند و سپس اضافه آن پس از مالیدن هر لایه، پاک میشود. نتیجه چوبی با ظاهر طبیعی و رنگ و بافت تقویت شده است. پرداختهای روغنی بسیار ظریف و کم مقاومتند اما به سادگی میتوان آنها را ترمیم کرد.

رنگ:
رنگ براق یا نیمه براق معمولا برای چوبهای نامرغوب به کار میرود تا عیوب آنرا پنهان کند. البته مبلمان تهیه شده با چوب رنگ شده در هر سبکی به وفور یافت میشود و همواره پرطرفدار بوده است.رنگ به اشکال مختلف و تنوع بسیار بر روی چوب استفاده میشود.

لاک الکل:
این پوشش از صمغ محلول در الکل تهیه میشود که پس از تبخیر الکل، پوششی شفاف بر چوب باقی میگذارد. لاک الکل به سادگی آسیب میبیند و لکه آب و مواد دیگر بر روی آن بر جا میماند. این ماده معمولا به عنوان سیلر (آستری) به کار میرود.

رنگهای جوهری:
رنگدانه های این نوع رنگ در درون بافت چوب نفوذ میکنند و رنگ طبیعی آنرا تغییر میدهند. این نوع رنگ به صورت ترکیب با پرداختهای دیگر نیز استفاده میشود و وجود آن دال بر متفاوت بودن چوب اصلی با آنچه که میبینیم است. برای مثال، محصولات چوبی که با رنگ ماهوگانی کار شده اند، در اصل از چوب غان هستند و به رنگ ماهوگانی درآمده اند. چوبی که با رنگ جوهری رنگامیزی میشود، دارای پرداختی شفاف است.

روغن جلا:
از صمغ محلول در حلالهای مختلف تهیه میشود. پس از تبخیر حلال، یک لایه شفاف با ته رنگ قهوه ای از خود باقی میگذارد. روغن جلا میتواند مات، جوهری یا براق باشد. این پرداخت در مبلمان آنتیک و مدلهای شبه آنتیک به کار میرود.

واکس:
واکس یک لایه محافظ برای پرداخت نهایی است و در عین حال ظاهری طبیعی دارد. ممکن است واکس موجب شود که چوب تا حدی تیره تر شود و گاهی لازم است که آن را در دوره هایی منظم به روی چوب مالید. واکس هرچه بیشتر با پارچه جلا یابد، براقتر میشود. واکس برای افزودن به مقاومت و براقتر کردن سطح چوب بر روی لاک الکل، روغن جلا یا یک پرداخت روغنی نیز به کار میرود.