«جرمی آیرونز»

نوزدهم سپتامبر 1948

«جرمی آیرونز» نوزدهم سپتامبر 1948 در «کاووز»، جزیره کوچکی در وایت انگلستان، چشم به جهان گشود. پدرش «پال دوگن آیرونز» حسابدار بود و زمانی که جرمی پسری 7 ساله بود، او را به کلاس های شبانه روزی فرستاد. اگرچه آن زمان فرستادن کودکان به مدرسه شبانه روزی، آن هم برای نوجوانان انگلیسی طبقه مرفه چندان خوشایند نبود ولی به هرحال یک سنت به شمار می رفت. عشق «جرمی» به حیوانات و زندگی روستایی، سبب شد تا او به این فکر بیفتد که در آینده دامپزشک شود. اما ضعف تحصیلی او در علوم طبیعی وی را ناچار کرد، تا به فکر گزینه های دیگری برای آینده اش باشد. سال 1965 پس از فارغ التحصیل شدن از مدرسه، «جرمی آیرونز» به سبب مراوده و معاشرت با همسایگانی صمیمی در جنوب لندن، به آن جا نقل مکان کرد و مددکار اجتماعی شد. او برای کسب درآمد بیشتر، گاه شب ها به اجرای موسیقی در خیابان ها می پرداخت. پس از آن «جرمی» به تئاتر «بریستول الدویک» پیوست و در آن جا با اجرای نمایش هایی از «شکسپیر» تجارب زیادی کسب کرد.

به گزارش هالیوود ریپورتر، «آیرونز» سال 1971 به لندن نقل مکان کرد. وی پیش از ایفای نقش «جان ببتیست» در فیلم موزیکال معروف «گادسپل» حرفه های گوناگون را تجربه کرد. با استمرار فعالیت هایش در تئاتر «وست اند» و تلویزیون به بازیگری موفق تبدیل شد. اما در حقیقت «جرمی آیرونز» در «وست اند» و «استراتفورد» با اجرای نمایش «ریچارد سوم» برای شرکت «رویال شکسپیر» به شهرت رسید. سال 1978 با «سینیاد کوزاک» که او هم بازیگر است ازدواج کرد. وی اکنون صاحب دو فرزند به نام های «سام» و «مکس» است. بعدها «جرمی آیرونز» نقش کمرنگی در فیلم «نیجینسکی» (1980) به کارگردانی «هربرت راس» ایفا کرد. البته این فیلم برای او موفقیتی به همراه نداشت «آیرونز» زیاد منتظر نماند، چرا که «بی.بی.سی» بازی در نقش پررنگی را در نسخه بازسازی شده یک فیلم تلویزیونی اثر «اولین وا» به او پیشنهاد کرد. «آیرونز» در این فیلم نقش «چارلز رایدر» را بازی کرد. اشراف زاده ای که پیوسته جهان برابر چشمانش را، در حال سقوط می بیند. این فیلم توجه «آیرونز» را بیش از پیش به آمریکا جلب کرد. دیری نپایید که «آیرونز» در بیشتر فیلم ها در نقش شخصیتی رمانتیک ثابت شد. اما خودش می گوید: «من در هالیوود دیر به آرزویم رسیدم. فکر می کردم زودتر از گمانم در حرفه بازیگری به مقام یک ستاره برسم.»«آیرونز» با بازی در فیلم پرهزینه «زن وکیل فرانسوی» (1981) که اکران خوبی هم نداشت، در مقابل «مریل استریپ» ظاهر شد. با بازی در فیلم «اضافه کاری» (1982) -در نقش یک کارگر لهستانی که به سبب اوضاع آشفته سیاسی وطنش، ترجیح می دهد در انگلستان بماند- استعداد «آیرونز» به چشم همه آمد و جلوه گر شد. از نظر منتقدان این فیلم یکی از بهترین بازی های «آیرونز» به شمار می آید.
وی سال 1984 در برادوی و در نمایش «آن چه واقعیت دارد» اثر «تام استامپارد» بازی در مقابل «گلن کلوز» را تجربه و برای بازی در این اثر جایزه معتبر «تونی» را به عنوان بهترین بازیگر نقش مرد، از آن خود کرد. اواسط دهه 80 او و همسرش در 3 نقش اصلی، برای استودیوی «رویال شکسپیر» ظاهر شدند. در این زمان، بیشتر تماشاگران عام و حرفه ای سینما به نکته ای رسیدند ،که منتقدان سینما سال ها بود بدان اعتراف کرده بودند، این که:«جرمی آیرونز انگلیسی، با آن صورت نحیف که سینما را به طور کلاسیک آموخته، از بهترین بازیگران مرد معاصر سینماست.» «آیرونز» برخلاف دیگر بازیگران هالیوود، در ایفای نقش های گوناگون و متفاوت تبحر یافت و بی آن که اعتبارش را به عنوان یک بازیگر حرفه ای به خطر بیندازد به تدریج به مقام یک «ستاره» رسید.
به جرأت می توان گفت ایفای نقش شخصیت های شرور، تاکنون همواره برگ برنده «جرمی آیرونز» بوده است. خودش می گوید:« این شخصیت ها به من آرامش می دهند.» در فیلم «تشابه» اثری مهیج از «دیوید کراننبرگ» که احساس تخیل مخاطب را برمی انگیزد، «جرمی» هم زمان در دو نقش ظاهر شد. این فیلم جایزه بهترین بازیگر مرد را، از سوی منتقدان نیویورک برای او به ارمغان آورد. پس از آن در فیلم «سرنگونی» در نقش فردی که مظنون به قتل بود بازی کرد. وی برای بازی در این فیلم نیز جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مرد را از آن خود کرد. سال 1991 «جرمی» پیشنهاد بازی را در نقش های اصلی دو فیلم «مصاحبه با خون آشام» و «سکوت بره ها» رد کرد. اگرچه در عوض، در فیلم مهیج و روانکاوانه «کافکا» (1991) به کارگردانی «استیون سودربرگ»، در نقش یک کارمند بیمه مبتلا به بیماری «پارانویا» خوش درخشید. فیلم بعدی وی «واترلند» بود، و در کنار همسرش نقش یک معلم تاریخ را بازی کرد، که خاطرات دوران کودکی اش او را شکنجه می داد. سال 1992 در فیلم «آسیب»، لباس یک سیاستمدار انگلیسی محافظه کار را پوشید. بازی در فیلم حماسی و تراژیک «خانه ارواح» در سال 1993 دومین تجربه همکاری آیرونز با «مریل استریپ» و «گلن کلوز» بود، که وی با بازی در نقش یک اشراف زاده اسپانیایی به مسیر تازه ای از بازیگری رسید.
صدای شیطانی «گناه» در انیمیشن «شیرشاه»، نام جرمی آیرونز را دیگر بار سر زبان ها انداخت. «جرمی » اوقات فراغتش را، با موتورسواری و اسب سواری سپری می کند. او هم چنین در بازسازی یک قلعه تخریب شده در ایرلند که متعلق به قرن 16 است، مشارکت دارد. حرفه «جرمی آیرونز» تاثیر چندانی بر زندگی او و انتخاب نقش هایش نداشته است. زندگی شخصی او به ندرت مورد توجه رسانه هاست. سال 1995 غرورش را زیرپا گذاشت و برای پیشرفت بیشتر، در فیلم «محکم باش و به راحتی نمیر»، در مقابل «بروس ویلیس»، نقش یک ضدقهرمان را ایفا کرد. این فیلم با واکنش های متفاوتی مواجه شد. «جرمی» در دو فیلم بعدی اش نقش مشابهی را ایفا کرد. در «زیبای دلربا» به کارگردانی «برناردو برتولوچی» (1996)، نقش نویسنده ای بیمار را بازی کرد.پس از آن نیز در بازسازی فیلم «لولیتا» به کارگردانی «آدریان لین» در نقش «هومبرت» ظاهر شد که گرفتار عشقی نافرجام می شود.«جرمی» سال 1998 در فیلمی با نام «مردی با نقاب آهنین» به ایفای نقش پرداخت که واکنش منفی منتقدان را به همراه داشت.
سال 2000 بازی در فیلم «زندان ها و اژدهاها» را تجربه کرد که متاسفانه فیلم موفقی نبود. «جرمی» سال 2002 را با بازی در 2 فیلم پشت سر گذاشت. نخست در فیلم «ماشین زمان» به ایفای نقش پرداخت و پس از آن در برابر دوربین «فرانکو زفیره لی» با بازی در نقش «لری کلی» در فیلم «کلس جاودانی» ، در کنار «فنی اردن» دیگر بار خود را مطرح کرد. سال 2004 باز هم با دو فیلم موفق به سینما آمد. نخستین فیلم او دراین سال، «جولیا بودن» فیلمی کمدی و درام بود. پس از آن نیز در فیلم «تاجر ونیزی» در کنار «آل پاچینو» هنرنمایی کرد. دیری نپایید که در فیلم «کازانوا» در کنار «سینا میلر» بازی کرد و در فیلم «پادشاهی بهشت» به کارگردانی «ریدلی اسکات» نیز نقش کوچکی را برعهده گرفت. «جرمی آیرونز» سال 2006 در فیلم موفق «امپراتوری درون مرزی» به کارگردانی کارگردان مطرح هالیوود «دیوید لینچ» به ایفای نقش پرداخت.به جرات می توان گفت طی دو دهه اخیر، «جرمی آیرونز» یکی از غیرقابل پیش بینی ترین و جذاب ترین ستاره های سینمای جهان بوده است. بازیگری که شایسته است برای تماشای فیلم های بعدی او لحظه شماری کرد.

منبع : جهان فیلم