خدیجه
حضرت خدیجه دختر خویلد, زنى پاکدامن و عفیف بود و از بازرگانان قریش به حساب مى آمد.
وى به دنبال مرد امینى مى گشت که زمام تجارت او را بر عهده بگیرد.
امانت دارى محمدبن عبداللّه ر در میان مردم شهرت داشت .
از ایـن رو, خدیجه به دنبال پیامبر(ص ) فرستاد و گفت : چیزى که مرا شیفته تو کرده راستگویى , امانتدارى و اخلاق پسندیده تو است و من حاضرم دو برابر آنچه به دیگران مى دادم به تو بدهم و دو غلام خود را نیز همراه تو بفرستم که در تمام مراحل فرمانبردار تو باشند.

نبى گرامى اسلام (ص ) نیز دعوت خدیجه را پذیرفتند و کاروان قریش به حرکت درآمد.
سفر بازرگانى پرسودى بود.
پس از تجارت , کاروان به مکه بازگشت و پیامبر گزارش سفر را براى خدیجه تشریح کرد.
چـیـزى نـگذشت که میسره غلام خدیجه نیز واردشد و آنچه را در این سفر دیده بود موبه مو براى مولایش تعریف کرد و گفت : امین در بصرى , به منظور استراحت , زیر سایه درختى نشست .
در آن هـنـگـام , چشم راهبى به امین افتاد و از من نام او را پرسید و سپس چنین گفت : این مرد, همان پیامبرى است که در تورات و انجیل , درباره اوبشارت هاى فراوانى خوانده ام !.
حـضرت خدیجه ى پس از این سخنان , علاقه مفرطى به محمدر, که سرچشمه آن از معنویت وى سرچشمه مى گرفت , در خود احساس مى کند.
و پس از آن در عالم رویا مى بیند که خورشید, بالاى مکه چرخ ‌خورد و کم کم پایین آمد و در خانه او فرودآمد.
دخـتـر خـویلد, خوابش را براى عموزاده خود ورقه بن نوفل که از دانایان عرب بود, نقل مى کند و عموزاده اش مى گوید: تو با مرد بزرگى ازدواج خواهى کرد که شهرت او عالم گیر خواهدشد.
خـدیـجـه به این ازدواج تمایل پیدا مى کند, لذا نفیسه , دختر علیه را که از زنان قریش و دوستان نزدیکش بود, مامور ابلاغ این پیام به محمدبن عبداللّه ر مى کند.
فرستاده خدیجه به پیامبر(ص ) مى گوید: محمد!.
چرا شبستان زندگى خود را با چراغ همسر روشن نمى کنى ؟.
هرگاه من تو را به زیبایى و ثروت , شرافت و عزت دعوت کنم مى پذیرى ؟.
پیغمبر فرمودند: منظورت کیست ؟.
نفیسه , خدیجه را معرفى مى کند.
پـیـغـمـبـر مى فرمایند: آیا خدیجه به این کار راضى مى شود, با این که وضع زندگى من با او فرق زیادى دارد؟.
نفیسه مى گوید: اختیار او به دست من است و من او را حاضر مى کنم .
پس از آن , پیامبر اکرم (ص ) با عموهاى بزرگوار خود, جریان را در میان نهادند.
مجلس باشکوهى تشکیل و عقد نکاح پیغمبر و خدیجه جارى شد.
بـعـد از ازدواج آن دو, الفت , محبت و معنویتى میانشان پدیدآمد که خدیجه تمام ثروت خود را در اختیار محمدر گذاشت .
آن گاه که پیامبر به رسالت مبعوث شد, اولین زنى که به محمدر ایمان آورد, خدیجه بود.
خـدیـجـه بـه هـمـراه هـمـسـرش و على بن ابیطالب (ع ) به مسجدالحرام مى رفت و در آن جا به پیغمبراکرم (ص ) اقتدا مى کرد و با ایشان نمازمى خواند.
این حرکت , نشانه شجاعت , راست قامتى و ایمان خدیجه است .
در چنان شرایطى که تمام دشمنان اسلام علیه پیغمبر(ص ) قدبرافراشته اند, او با یک دنیا تعبد, به کنار کعبه مى آید و به نماز مى ایستد و عملا با تمام بت ها و طاغوت ها مبارزه مى کند.
در زمـانـى کـه مـشـرکین و کفار, با سخت ترین شکنجه ها تلاش مى کردند تا راه نفوذ اسلام را در سـطـح عربستان , سدکنند و بارها در مسیرمسجدالحرام تا خانه , به پیامبر سنگ مى زدند,خدیجه گاه سپرى بود که سنگ ها را بر جان مى خرید تا کمتر به دست و پاى پیغمبر آسیبى برسد.
حـضـرت خـدیـجه , علاوه بر همسرى رسول خدار, لیاقت مادرى فاطمه (س ) را دارد که با عنوان ام الائمه , ارزش هاى شکل گرفته در زمان پیامبرى محمدبن عبداللّه (ص ) را تا انتهاى دنیا, حفظ و پاسدارى مى کند.
ارزش هـایـى کـه بـدون حـمـایـت خـدیـجه پدیدار نمى شد و آن بانوى گرامى , با دلدارى دادن هـمـسـرش , بذل تمامى ثروتش و با شجاعت و شهامتش , به پیامبر قدرتى مى داد که با دلگرمى به ترویج اسلام بپردازد و از آزار دشمنان نهراسد.
ایـن واقـعـیت در سال دهم بعثت , عیان تر شد و آن زمانى بود که خدیجه , پیامبر را تنها گذاشت , کوله بار سفر را بست و به سوى معشوق شتافت .
پـیـامبر گرامى اسلام (ص ) بعد از این واقعه , جنازه حضرت خدیجه را در مکانى به نام حجون , در مکه دفن کردند.
قـبـل از دفـن , خود به میان قبر رفتند و جنازه را در آن نهادند و با دست مبارک خود بر آن خاک ریختند.