آیا شما از آن دسته افرادی هستید که هنگام نگرانی، نا آرامی یا تنها از سر بی حوصلگی، انگشت به دهان برده و ناخنهای خود را میجوید؟ آیا ناخنهای شما از شدن جویده شدن رشته رشته شده یا از شدت کوتاه شدن به سادگی زخمی و خون آلود میشود؟

جویدن ناخن چیزی بیش از یک عادت بد است. پزشکان میگویند که این کار یکی از رایجترین نشانه های اضطراب یا ناهنجاریهای وسواس گونه به خصوص در نوجوانان و کودکان سنین دبستان است و میتواند به از شکل افتادگی عضو و عفونتهای جدی منجر شود.

آلن ریموند ون آبه (Alain-Raymond van Abbe) یکی از توسعه دهندگان سابق صنعت آرایش و بهداشت، تعداد جوندگان ناخن در سراسر جهان به بیش از 600 میلیون نفر میرسد. او متوجه شد که جویدن ناخن به قدری رواج دارد که میتوان تنها برای درمان همین مشکل، کار تجاری بزرگی راه اندازی کرد.

او میگوید :" تنها در 4 هفته جویدن ناخن متوقف خواهد شد- برای همیشه متوقف خواهد شد."

تحقیقات نشان میدهند که حدود 45% نوجوانان ناخنهای خود را میجوند. در زمانی که این افراد به سنین اولیه جوانی رسیده و مبارزه یا کنار آمدن با تنشها و اضطراب خود را می آموزند و یا از این رفتار خود ویرانگرانه به شدت شرمنده میشوند، این رقم به حدود 20% کاهش میابد.

افرادی که بی اراده به جویدن ناخن میپردازند، در مجامع عمومی کوشش میکنند تا با قرار دادن دست در پشت یا در جیب، تا جای ممکن دستهای خود را از دید دیگران پنهان کنند.آنها از شکل ناخنها و دستهای خود خجالت میکشند، احساس افسردگی داشته و از تماسهای اجتماعی اجتناب میکنند. به گفته ون آبه مراجعان او طوری از این عادت رنج برده و آنرا نوعی رفتار ننگ آور میدانند که هیچ یک برای مصاحبه یا تهیه عکس داوطلب نمیشوند.

طق محاسبات وی، تنها در هلند 2 میلیون نفر به طور مزمن و شدید از این مشکل رنج میبرند و این تعدا برای مشغول نگهداشتن و سوددهی تشکیلات او کافی به نظر میرسد. ون آبه برای هر دوره درمان 670 دلار دریافت میکند. او که از نظر حرفه ای بیشتراز آنکه پزشک باشد، یک بازاریاب و تاجر است، خود را حلال مشکلات میداند. روش درمان او بر نوعی حفاظ دندان متکی است که برای دندانهای بالا یا پایین قالب گیری و ساخته میشود. این حفاظ تقریبا غیر قابل رویت بوده و استفاده از آنها جویدن ناخن را غیر ممکن میسازد. البته این حفاظها متحرک هستند و هنگام غذا خوردن برداشته میشوند.

به گفته ون آبه " پس از چهار هفته، این اقدام ناخودآگاهانه، به قدری بی نتیجه باقی میماند که به مرحله قابل کنترل میرسد و شخص دیگر مشکلی نخواهد داشت."

توجه بیشتر به ناهنجاریها
ون آبه، پس از طرح و اجرای راه حل خود و بیش از دو سال کار با 150 مشتری داوطلب، یک خانه آجری در نزدیکی مرز آلمان را بازسازی و آنرا با صندلیهای راحتی مخصوص مانیکور مجهز کرده و این مکان را به ترمیم انگشتان و ناخنهای دست و پای بیماران درمان شده، که توسط متخصصین زیبایی انجام میگرد، اختصاص داده است. شاید تعجب کنید اما بعضی از مشتریان او ناخنهای پای خود را نیز میجویده اند که حتی در میان آنان مردی 40 ساله نیز هست. به گفته آبه، اگر از جوانی این کار را شروع کرده باشید، بدنتان انعطاف پذیر خواهد ماند و جویدن ناخن پا برایتان مشکل نخواهد بود.

جویدن ناخن یکی از موارد موجود در دسته ناهنجاریهای تکانه ای-وسواسی است که به نام "رفتارهای تکرار شوندن متمرکز بر بدن" شناخته میشوند و در حال حاضر مورد توجه علمی فراوان قرار دارند. از جمله موارد دیگر در این مجموعه میتوان به کندن مو (سر، ابرو، ریش و سبیل)، کندن پوست صورت و بدن و جویدن داخل گونه ها و لب اشاره نمود.

لارنس میشلتی (Lawrence Micheletti) استادیار روانشناسی دانشگاه تگزاس در اینباره میگوید که بسیاری از تحققات انجام شده درباره جویدن ناخن، بر تنشها و فشارهای روانی و بر دروانهایی که از طریق معالجه ریشه بیماری انجام میشده، متمرکز هستند.

اما در اینجا همان مسئله مرغ و تخم مرغ هم وجود دارد، زیرا نتیجه بدشکل و زشتی که از آسیب رساندن به خود ناشی میشود نیز، بر مقدار تنش و ناراحتی بیمار اضافه میکند. به گفته میشلتی :" اگر بتوان علائم بیماری را درمان کرد، تنش کاهش یافته و شخص، روحیه شادتری خواهد داشت."

میشلتی که در زمینه کنترل تنش و اضطراب با تعداد بسیاری از نوجوانان کار کرده است میگوید که جویدن ناخن، یکی از شایعترین نشانه های این بیماریهای روحی در میان بیماران است.

او میگوید که ون آبه موفق شده است روشی پذیرفتنی ابداع کند زیرا از نظر بالینی، درمان باید شامل هر دو جنبه شناختی و رفتاری باشد. اما او درباره شیوه تجاری ون آبه کمی مشکوک به نظر میرسد.

او میگوید: "من هرگز به فکر ایجاد کلینیکی مخصوص درمان جویدن ناخن نیافتاده بودم. زیرا نمیخواهم برای گذران زندگی تنها بر افرادی که ناخن میجوند متکی باشم."