برای انجام تحقیق خود، با استفاده از مدلهای کامپیوتری موفق شدند بالاترین سرعت پنج دایناسور گوشتخوار را محاسبه کردند. این مدل کامپیوتری میتواند چگونگی مقابله جانوران با تغییرات آب و هوایی و انهدام را نیز نشان دهد.  

دایناسوری به نام ولوسی رپتور (velociraptor) (به معنای دزد چابک)، که سرعت و درنده خویی آن در فیلم "پارک ژوراسیک" نمایش داده شده بود، میتوانسته با سرعت 38 کیلومتر بر ساعت حرکت کند، در حالی که تی.رکس در مواقع لزوم با سرعتی برابر 29 کیلومتر بر ساعت حرکت میکرده است.

به گفته فیل مانینگ (Phil Manning) دیرین شناسی که در این تحقیق شرکت دارد:" تحقیق ما، که با در نظر گرفتن حداقل حجم عضلات لازم برای حرکت در پای تی. رکس انجام گرفته است، نشان میدهد که این جانور گوشخوار در حالی که خیلی سریع نبوده اما بدون شک در ویدن مشکلی نداشته و برای مثال میتوانسته به سادگی از دیوید بکام (David Beckham) جلو بیافتد."

کوچکترین این دایناسورها که کامپسوگناتوس (Compsognathus) (به معنای آرواره زیبا) قادر بوده با سرعتی 64 کیلومتر بر ساعت بدود، که این سرعت حدود 8 کیلومتر بر ساعت سریعتر از شترمرغ- سریعترین حیوان دونده دوپا – است. سریعترین انسانهای دونده و قهرمانان دو سرعت توانسته اند به سرعت 40 کیلومتر بر ساعت برسند.

دانشمندان برای محاسبه سرعت دویدن دایناسورها از مدلهای کامپیوتری استفاده کرده اند که سرعت پنج دایناسور از کامپسوگناتوس در اندازه 3 کیلوگرم تا تیرانوزروس 6 تنی را محاسبه کرده است.

به گفته ویلیام سلر (William Sellers) جانور شناسی از دانشگاه منچستر که رهبری این تحقیق را بر عهده دارد، این سیستم با دریافت اطلاعاتی درباره ساختار اسکلت و ماهیچه های دایناسورها عمل میکند. سیستم پس از شبیه سازی، دهها میلیون مرتبه موجود شبیه سازی شده را به دویدن وا میدارد تا بتواند بالاترین سرعت آنها را محاسبه کند.

این محققین با وارد کردن اطلاعات اسکلت و عضلات یک انسان 75 کیلوگرمی با مشخصات یک ورزشکار حرفه ای روش کار خود را امتحان کرده و پاسخ بسیار دقیقی دریافت نموده اند. جالب اینجاست که این مشخصات ایده آل انسانی بازهم نتواسته است در دویدن از تی.رکس پیشی بگیرد.

به گفته سلر، مطالعه چگونگی زندگی و مرگ جانوران دوران گذشته به خصوص از این جهت اهمیت دارد که ما میتوانیم در زمینه چگونگی رفتارها و مقابله گونه های جانوری عصر حاضر در برابر تغییرات آب و هوایی اطلاعات مفیدی کسب کرده و پیش بینیهای دقیقتری انجام دهیم.

تحقیق فوق برای ترسیم تصویری زیست شناختی از دایناسورها و چگونگی مطابقت یافتن آنان با تغییرات جوی، که قبل از انقراض این جانوران در 65 میلیون سال پیش رخ داد، به دانشمندان کمک میکند.

سلر می افزاید:" دانستن اینکه این جانوران در میلیونها سال قبل چگونه با شرایط کنار آمده یا مقهور آن شده اند، در پیش بینی آنچه در هزاران سال آینده رخ خواهد داد به ما کمک میکند. به همین دلیل به تازگی علاقه به تحقیق درباره دایناسورها به شدت افزایش یافته است."