این تحقیقات جدید اشاره میکند که آثار منفی این سوء رفتار بسیار زیاد و باید برای مبارزه با آن قدمهای موثری برداشت.

اسکن مغز افرادی که در دوران خردسالی تحقیر شده اند نشان میدهد که قسمت خاکستری مغز آنان که مربوط به فراگیری زبان است 10 درصد کمتر از افرادی است که با خشونت کلامی مواجه نبوده اند.

دکتر مارتین تیچر (Martin Teicher) از دانشگاه پزشکی هاروارد در ایالت بوستون آمریکا و همکارانش سوالات جامعی را تهیه کرده و از 17 نفر که در دوران طفولیت تنها از خشونت کلامی آسیب دیده اند در خواست کردند که به این سوالات پاسخ دهند.

متخصصین به انتقادهای مکرر و تحقیر آمیز توسط والدین و اطرافیان که به تدریج سبب ایجاد استرس و عدم اعتماد به نفس فرد میشود بد رفتاری و آزار و اذیت کلامی مینامند.

این تیم تحقیقاتی 17 نفر دیگر را که با گروه اول از لحاظ طبقه اجتماعی سنخیت و همخوانی داشتند اما تحت تاثیر بد رفتاری کلامی قرار نگرفته بودند انتخاب کردند.

در مقایسه اسکن مغز این دو گروه اختلاف 10 در صدی در اندازه آن قسمت از مغز که گفته میشود مربوط به درک آهنگ صداهاست مشاهده شد.

همچنین این اسکن کاهش قابل توجه ای در اندازه آن منطقه از مغز که شامل فهم جمله بندی کلمات است در گروه آسیب دیده از بد رفتاری های کلامی را نشان می دهد.

دکتر تیچر اظهار میدارد که امکان دارد آزار کلامی منجر به توقف ترشح هورمون رشد در قسمتهایی از مغز که در ارتباط با یادگیری زبان است شود و در نتیجه این نارسائی ها در مغز به وجود آید.

طبیعی نبودن رشد مغزی در افرادی که قربانی آزار کلامی هستند نه تنها در یادگیری مهارت های گفتاری بلکه در میزان بهره هوشی آنان نیز تاثیر منفی دارد زیرا در تست هوشی که از این دو گروه به عمل آمد متوسط بهره هوشی گروه اول که مورد آزار کلامی قرار گرفته بودند 112 و گروه دوم 124 بود.

نتایج این تحقیقات بسیار اهمیت دارد و بیانگر اینست که آزار و اذیت کلامی در دوران کودکی مانع رشد طبیعی مغز میشود و این مطلبی است که اغلب والدین به آن توجه ندارند و تصور میکنند که تنها تنبیهات بدنی است که به فرزندشان آسیب میرساند.

خشونت کلامی یک تاثیر منفی ماندگار بر روی کودکان دارد و زمانی که کودک توسط والدین تحقیر میشود در آینده به یک فرد بیش از حد پرخاشگر و یا مطیع تبدیل میگردد که در هر دو صورت این فرد در آینده شخصیتی نا متعادل و آسیب پذیر خواهد داشت.