از روزی که صدا وارد سینما شد تا انقلاب 1979، سینمای ایران (جمعیت 66/6 میلیون نفر) همچون امریکای لاتین در سیطره ی ایالات متحده امریکا قرار داشت، که از طریق نمایندگی های صادرات تصاویر متحرک، و پس از 1960، با افزوده شدن برنامه های تلوزیونی، تحقق می یافت. بنابراین صنعت فیلم سینمایی داخلی همان راه و رسم امریکایی را الگو قرار داده بود. در فاصله ی 1931 تا انقلاب، بیش از 1100 فیلم در ایران تولید شد. بین سالهای 1966 و 1976 یک نهضت فیلمسازی ملی و پیشرو در سینمای ایران سربرآورد و این هنگامی بود که تحصیل کردگان سینما از خارج به ایران آمدند و نخستین فیلم های خود را ساختند. فریدون رهنما (سیاوشِ تخت جمشید،1965)، داود ملاپور (شوهر آهوخانم،1966) و مسعود کیمیایی (قیصر، 1966) از آن جمله بودند. در جشنواره های مختلف فیلم، از جمله جشنواره بین المللی فیلم تهران که در سال 1972 با همکاری وزارت فرهنگ و هنر تاسیس شد، آثار تازه ی سینمای ایران عرضه می شد. ادامه مقاله...